Auteur: admin

3 Gegidste dagtochten – 7 overnachtingen – v.a. € 490 p.p.

Mittersill is het ideale uitgangspunt voor prachtige motortochten in het Salzburgerland en de omliggende provinciën. Het ligt op een kruispunt waar letterlijk al eeuwenlang wegen uit het noordelijke Duitsland, het oostelijke Salzburgerland, het zuidelijke Kärnten en Italië en het westelijke Tirol samenkomen. Een mooie motorrit is dan ook nooit ver weg!

Nadat u in uw hotel van het ontbijt hebt genoten, neem ik u mee op een drietal prachtige dagtochten in 3 provinciën: Salzburg, Karinthië en Tirol. Iedere tocht is een genot voor de liefhebber van bochtige wegen en mooie uitzichten. De wegen zijn regelmatig smal en niet geschikt voor snelheidsduivels; maar des te meer voor de motorrijder die graag ontspannen van de motor, de tocht en de omgeving geniet.

Omdat de 3 aangeboden dagtochten vrij lang zijn, is in het programma na een dagtocht steeds een rustdag opgenomen. Natuurlijk staat het u vrij om die dag zelf op de motor te stappen en de omgeving te verkennen. Indien gewenst is het ook mogelijk om in overleg met »Motorvakantie Oostenrijk« het programma uit te breiden en één of meer gegidste tochten aan het programma toe te voegen.

Over Alpenstraße via stuwmeer naar Höhenstraße – ca. 265 km – v.a. € 65 p.p.

De Großglockner Hochalpenstraße is niet de enige Alpenstraße in de regio. We hebben ook nog de Gerlos-Alpenstraße. Van dezelfde bouwer (Franz Wallack), met eveneens heerlijke bochten en prachtige uitzichten, alleen een stuk korter. Daarom nemen we op deze tocht ook nog een paar mooie wegen door Tirol mee.

Het is een heerlijke ronde die ons op verschillende plaatsen de gelegenheid biedt om de dalen die van de route afgaan op de motor nader te ontdekken. In ieder geval maakt een fantastische panoramaweg deel uit van de route: ruim 40 kilometer bochtengenot (waarvan het grootste deel boven de boomgrens), een hoogte onderscheid van ca. 1.500 meter en prachtige uitzichten maken deze weg tot een heerlijke belevenis.

Door het NP Hohe Tauern – ca. 350 km – v.a. € 75 p.p.

Hoewel de Großglockner Hochalpenstraße veruit de bekendste (motor)weg in het National Park Hohe Tauern is, bieden de Hohe Tauern nog veel meer mooie tourwegen. Deze tocht doet daarom niet alleen de Hochalpenstraße aan, maar voert ons ook over de wegen van de Radstätter Tauern.

Over deze bergen voerden de eerste handelswegen tussen Salzburg in het noorden en Kärnten en Italië in het zuiden. De oorspronkelijke handelsweg is lang geleden al uitgebouwd tot de fraaie weg die wij tijdens deze ronde berijden.

Als het enigszins kan stoppen we ook bij het BIOS Nationalparkzentrum in Mallnitz, waar vaak zeer interessante tentoonstellingen over de Hohe Tauern kunnen worden bezocht.

Meerdere kanten van de Großglockner – ca. 240 km – v.a. € 70 p.p.

Zo dicht bij het National Park Hohe Tauern en de Großglockner mag deze toertocht niet ontbreken. Een heerlijke ronde, waarbij we natuurlijk over Großglockner Hochalpenstraße rijden. Onderweg stoppen we regelmatig om te genieten van het uitzicht of een heerlijke kop koffie met typisch Oostenrijkse ‘Apfelstrudel’.

Waar we beginnen is afhankelijk van uw verblijfplaats. We rijden in ieder geval rustig onze motoren warm over mooie brede wegen die ons het National Park Hohe Tauern in brengen. Al snel dienen de eerste echte bergwegen met bijbehorende bochten zich aan.

Natuurlijk doen we ons best om tijdens deze dagtocht Oostenrijks hoogste berg ook meerdere kanten te bekijken. De minder bekende route die ons de oosthellingen van de Großglockner laat zien is namelijk evenzeer de moeite waard.

Eenmaal op de Großglockner Hochalpenstraße doen we uiteraard ook de klassiekers ‘Franz Josef Höhe’ en de ‘Edelweißspitze’ (het hoogst met de motor bereikbare punt van de Hochalpenstraße) aan. We lunchen ergens langs de Hochalpenstrasse, waarna we onze tocht voortzetten.

Ik rij deze route graag. Ze duurt niet zo lang (ca. 4 uur) en de naam van de tocht zegt het al: het is een heerlijk rustige en dus ontspannen route.

Bedoeld om na een lange rit over rechte Autobahnen alvast (weer) te wennen aan het bochtenwerk op de wegen in de Alpen, begint deze rit eenvoudig met wat provinciale wegen. Pas op het einde komen er nog een paar haarspeldbochten aan te pas.

Deze keer laat ik smalle en haarspeldbochtenrijke weg naar de top van de Kitzbühler Horn voor wat die is en besluit ik een andere Panoramastraße uit te proberen. Het bord dat het dal in wijst heb ik al verschillende malen zien staan, maar ik heb de weg nooit eerder uitgeprobeerd. Dat blijkt een vergissing te zijn geweest, want ik kom uit in werkelijk één van de mooiste dalen die ik in de omgeving ken. Hier niet pauzeren en op het terras van het uitzicht genieten zou een absolute vergissing zijn. Die bega ik natuurlijk niet en onder het genot van een goede knoflooksoep vergaap ik mij aan de prachtige bergen die het terras omringen.

Het checken van deze route leidt tot een kleine aanpassing: de uitgeprobeerde Panoramastraße wordt eraan toegevoegd!

Het is een feestdag in Oostenrijk en het is mooi weer. Wanneer ik bij de tolpoort van de Großglockner Hochalpenstraße kom, ben ik duidelijk niet de enige die bedacht heeft dat een mooie motorrit echt iets is om op een vrije dag te doen.

Ik ben onderweg naar de Kölnbreinspeicher en heb besloten via de Großglockner Hochalpenstraße de Hohe Tauern naar Kärnten over te steken. Terwijl ongeduldige (voornamelijk) Duitse motorrijders op de meest idiote en onoverzichtelijke plaatsen voorbij komen stuiven, rijd ik ontspannen naar Fuschertörl omhoog. Dat niemand zich in één van de vele bochten verremt, mag wel een wonder heten.

Op het terras van Füschertörl geniet ik van het uitzicht en de lunch, waarna ik snel nog even op de Franz Josef Höhe ga kijken of de Pasterzenrunde (wandeling) al sneeuwvrij is. Op het plateau tegenover de Großglockner is het behoorlijk druk en ik stap dan ook gauw weer op de motor om naar Heiligenblut af te dalen.

Daar vervolg ik mijn rit naar de Kölnbreinspeicher, het stuwmeer achter de hoogste dam van Oostenrijk. De tolweg (€ 9/motor) die naar dit meer leidt, is heerlijk bochtig, voert je door een paar (onverlichte) tunnels waarvan een enkele met een haarspeldbocht en brengt je uiteindelijk bij de enorme stuwdam. Het is beslist de moeite waard om hier even af te stappen en naar het uitkijkplatform dat in het midden van de stuwdam is gebouwd te lopen. Je hebt daar een werkelijk fenomenaal uitzicht over het Maltatal.

De terugweg verkort ik door bij Mallnitz de trein naar Bad Gastein te nemen. De weg uit het dal voert me langs de vergane glorie van het oude kuuroort Bad Hofgastein. Waar vroeger prominenten als Keizerin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarij (“Sissi”), Johann Straus II en de Sjah van Perzië (nu Iran) van de heilzame baden genoten, probeert men het enigszins ingeslapen stadje nu weer nieuw leven in te blazen door bijvoorbeeld oude hotels te restaureren en (deels) nieuwe bestemmingen te geven. Het dal is in ieder geval prachtig en een bezoekje waard.

Ik leer graag bij als het om motorrijden gaat. Daarom heb ik na de eerdere Aktiv training van de ÖAMTC (zie de eerdere post door hier te klikken), ook deelgenomen aan de Dynamik training.

Vooral het onderdeel “remmen in de bocht” had mijn bijzondere interesse. Bochten rijden is leuk en hier in Oostenrijk kun je je hart ophalen. Tegelijkertijd is bochten rijden (hier) niet zonder risico. Bochten zijn vaak onoverzichtelijk en het kan zomaar gebeuren dat bijvoorbeeld in de bocht een koe rustig ligt te herkauwen. Kunnen remmen in de bocht leek me een uiterst nuttige vaardigheid om over te kunnen beschikken.

Dat de training in de (soms stromende) regen plaatsvond had ik graag anders gezien. Tegelijkertijd: wanneer ik het bij regen c.q. op een nat wegdek kan, dan kan ik het in ieder geval ook op een droog wegdek. Beter is het natuurlijk wanneer ik de vaardigheid nooit nodig heb. Beheerst (wat trouwens niet persé hetzelfde is als langzaam) en anticiperend rijden blijft daarom mijn uitgangspunt.

Sinds ik mijn motorrijbewijs heb gehaald, neem ik ieder seizoen deel aan ten minste één motortraining. Ik vind het leuk om te doen, ik blijf me als motorrijder graag ontwikkelen, maar ik vind het vooral belangrijk om de kleine foutjes in de rijtechniek, die er in de loop van het vorige motorseizoen stiekem toch weer zijn ingeslopen, er weer uit te halen.

Bovendien gaat hier in Oostenrijk de motor uiterlijk in november de stalling in om er op z’n vroegst pas weer in april uitgehaald te worden. Vijf maanden stilstand is niet goed voor het op peil houden van je (motor)rijvaardigheid. Deelnemen aan een rijvaardigheidstraining is een goede warming-up en het zorgt ervoor, dat ik iedere seizoen weer een beetje veiliger met de motor de weg op ga.

In Nederland ging ik bijvoorbeeld naar het KNMV voor een VRO-training (voortgezette rijvaardigheidstraining) of de ANWB voor een MR-training (motor rijvaardigheidstraining). De zusterorganisatie van de ANWB in Oostenrijk, de ÖAMTC, biedt gelukkig ook een motor rijvaardigheidsprogramma.

De eerste training is inmiddels achter de rug: de ÖAMTC Aktiv-training. Veel aandacht voor kijktechniek, bochten rijden, remmen, noodstop maken en uitwijkmanoeuvres.

Gistermiddag had ik zomaar een paar uur vrij. Ik hoorde de hele dag al motoren langs het huis komen, want het was prachtig weer. De beslissing om zelf ook voor een paar uurtjes op de motor te klimmen, was dan ook snel genomen.

Ik heb een weg opgezocht waar ik hetgeen ik de afgelopen twee trainingen bij het ÖAMTC heb geleerd (zie mijn posts over deze trainingen hier en hier) in de praktijk kon brengen. Bijna 40 km aan bochtige panoramaweg biedt voldoende mogelijkheden om bocht- en kijktechniek te oefenen.

De meeste andere weggebruikers hadden de weg die ik reed alweer achter zich gelaten; het voordeel van later op de dag gaan rijden. Afgezien van een heel erg langzame (maar dan ook echt heel! erg! langzaam!) Duitse toerist, had ik samen met een enkele andere motorrijder en wat eenzame fietsers de weg vrijwel voor mijzelf.

Het wegdek is niet overal even fantastisch, maar dat geeft niet. Het uitzicht maakt veel goed en het is bovendien goed voor de kijktechniek.

Wat was het de afgelopen weken warm! Dagen waarop de 30°C werd aangetikt waren eind juni, begin juli in Oostenrijk geen zeldzaamheid. Je zou denken dat je dan fantastisch weer hebt om op de motor te klimmen.

Ten dele is dat zeker waar! Om te beginnen is het droog en dat rijdt, vind ik, toch een stuk lekkerder dan wanneer het regent. Het is niet koud, wat ik ook prettig vind. Bovendien hoef ik niet die dikke winterkleding aan te trekken of de wintervoering weer in m’n broek en jas te frummelen. De vraag is veeleer, wat trek ik aan zodat ik veilig gekleed op de motorfiets zit zonder van mijn graatje te gaan vanwege de warmte?

Hier in Oostenrijk klimt een verbazingwekkend groot deel van de motorrijders bij zulk weer in korte broek, T-shirt en gympen op de motor. Zelf trek ik altijd de hele motorkleding-rimram (jas, broek, laarzen) aan. Maar wat is nu eigenlijk de beste uitrusting voor zulke omstandigheden?

De discussie in de LinkedIn-groep »Motorcycle Enthousiast« over welke bescherming gedragen wordt tijdens de warme zomermaanden werd door mij dus met belangstelling gevolgd. Onder de voornamelijk Amerikaanse leden van deze groep zijn ook een paar bewoners van onwaarschijnlijk warme staten als Texas en Arizona. Zij hadden een paar onverwachte tips:

• draag je volledige uitrusting (helm, jas & broek met goede bescherming, handschoenen en laarzen). In Amerika geldt geen helmplicht, vandaar dat deze ook wordt vermeld
• onder je jas een thermisch (onder)shirt met lange mouwen; onder je broek een thermische lange (onder)broek. Het zweet wordt snel afgevoerd waardoor het materiaal relatief snel weer droog is. Bovendien wordt uitdroging als gevolg van de warme rijwind voorkomen.
• is het echt heel warm dan zou je nog een cooling vest (bijvoorbeeld als deze) onder je motorjas kunnen aantrekken
• een vochtige/natte bandana in de nek
• drink tijdens de rit regelmatig en veel water aangevuld met sportdrank, ongeveer in de verhouding 2:1

Nou heb ik een prima motorbroek, maar die heeft bij warm weer één groot nadeel. Je kunt de regenvoering er niet uit halen. Het is bij hogere temperaturen net alsof ik een sauna aanheb. Bovendien plakt het ding dan op een bijzonder oncomfortabele manier aan m’n benen vast. Daarom draag ik er altijd een thermische lange onderbroek onder. Helpt uitstekend tegen het plakkerige gevoel en ik heb het nauwelijks of niet warmer als wanneer ik alleen mijn motorbroek aanheb.

Desondanks ben ik recent naar Louis.at in Innsbruck gereden om een zomerbroek te kopen. Het was bijna ondraaglijk warm. Zo warm, dat zelfs het rijden op hogere snelheden nauwelijks verkoeling bracht. De dichte integraal helm was ook niet echt een pretje. Ik was blij op een gegeven moment een bankje op een schaduwrijk plekje te zien staan, waar ik even kon pauzeren en mijn vochtspiegel weer op peil kon brengen.

Bij Louis.at heb ik gelukkig een zomerbroek kunnen vinden. Geperforeerd materiaal op strategische plekken en bescherming op de belangrijke plekken. Ik heb hem meteen aangehouden; natuurlijk met de lange onderbroek eronder. Wat een verschil met mijn ‘normale’ motorbroek zeg. Rijdt toch een stuk lekkerder.

Welke kleding draag jij wanneer je op een (extreem) hete dag op de motor klimt?

Relaxte motortochten in de bergen